Charles Dickens’ın Dünya Klasikleri listesindeki keyifli ve öğretici romanlarından birisidir İki Şehrin Hikayesi. İlk 1859 yılında yayınlanan kitap 464 sayfadan oluşuyor. Bu roman zamanında ilk olarak tefrikalar şeklinde dergide yayımlanmıştır. Günümüzde ise tek bir kitap haline getirilerek satışa sunulmaktadır.
Bu romanı bu kadar değerli ve vazgeçilmez kılan şey ise Fransız Devrimi’ni tüm acımasızlığıyla gözler önüne sermesidir. İnsanın doğasının ne kadar vahşi olduğunu, güçlü bir konuma geçen bir insanın adeta yabani bir hayvan gibi öldürme arzusuyla dolup taştığını bizlere kibar bir dille anlatıyor. Fransız Devrimi öncesi ezilen, boşu boşuna ölen, hırpalanan, sömürülen halk, bir anda soylularla yer değiştirir. Fransız halkı bir araya gelir ve hep kendilerine kullanılan giyotinin artık soylu sınıf için kullanılmasına karar verilir. İşte o an romanda tam anlamıyla kaos başlar.
İki Şehrin Hikayesi’ni okurken aynı zamanda gerçek aşkın ne kadar kuvvetli olduğunu da anlatıyor Charles Dickens. Bazen aşk insanın gözünü o kadar kör eder ki kendi canını verirsin onun için diyor. Romanın son sayfalarını okurken gözyaşlarınıza hakim olamayacak ve gerçekten yaşanmış olan bu Kanlı Devrim’den bir kez daha nefret edeceksiniz.
İki Şehrin Hikayesi’nden Alıntılar
“Onca kalabalığa rağmen, bu nasıl bir yalnızlık!”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Tekrar buluşacağız, bu dünyadan yorgun ayrılanların huzura kavuştuğu o yerde!”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Yaşayabilmek için her şey vardı önümüzde ve yaşayabilmek için önümüzde hiçbir şey yoktu.”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Doğurmak doğurganlıktır..Annelik ise sorumluluk..
Doğurmak annelik sıfatını kazandırmak için yeterli sayılamazdı…”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Ölüm, doğanın bütün varlıklara bahşettiği bir çareydi.”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Bazen insana hiç birşey “hatırlamak” kadar acı vermez, özellikle de mutluluğu hatırlamak kadar . Unutamamak. Belleğin kaçınılmaz intikamı.”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Seni ne zaman gömdüler?”
“On sekiz yıl önce.”
“Yeniden dirilmekten umudunu yitirmiş miydin?”
“Evet…Hem de yıllar önce.”
“Yaşamak istiyorsun değil mi?”
“Bilmem ki.”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“İnsan yaşamında ayrılıklar ve kavuşmalar hep gözyaşı ile bezenirdi.”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem kuşku, Aydınlık mevsimiydi, Karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
“Bu aptallar senin gibilerin sayesinde görkemli hayatlarını sürdürebiliyorlar…”
İki Şehrin Hikayesi, Charles Dickens
