Sürekli ve uzun süredir devam eden davranış kalıplarını kapsayan akran zorbalığı,özellikle ergenlerin diğerlerini kendilerinden daha güçlü algılamasıyla başlar.
Sözel, psikolojik, fiziksel şiddet içerir. Fiziksel olarak; omuz atmak, saç çekmek, özel eşyalara zarar vermek, zorla bir şeyler ısmarlatmaya çalışmak vb. Sözel olarak ise; küfür etmek, hakaret içeren cümleler kurmak, lakap takmak, konuşmak ve şivesiyle dalga geçmek, tehdit etmek vb.
Zorbalığa uğrayan çocuklar bedeninde yara, tırnak izleri, özel eşyalarının kaybolmuş, zarar görmüş olması, teneffüslerde tek başına zaman geçiriyor olması, takım çalışmalarında en son seçilmesi ya da hiç seçilmemesi, devamsızlığının artması, ders başarısının düşmesi, öğretmenlerle yakın ilişki içinde olmak istemesi, çocuğun ani değişen duygu durumlarının olması gibi belirtiler gösterir.
Akran zorbalığına uğrayan bireyler için en önemlisi sosyal destektir. Böyle bir durumla karşılaşıldığı gözlemlenen çocuklar için ruhsal destek çalışmaları yapılmalıdır. Erken dönemde önlenemeyen akran zorbalığı ileri yaşlarla farklı şiddet türlerine evrilebilir.
Dur demek duruma şahit olan bireylerin sorumluluğundadır.
Aile çocuk bu konudan bahsetmeye başladığında mutlaka çok dikkatlice dinlemeli ve söylediklerini umursamıyormuş gibi davranmamalıdır.
Aile çocuğun öğretmenleriyle iletişim içinde olmalı, onu takip ettiklerini hissetmeden görevlilerle iş birliği içerisinde durum kontrol edilmelidir.